امیر اسدی:
او جادو میکند و تا امروز که 16 سال از حضورش در سطح اول فوتبال ایران می‌گذرد، تکنیک، خصیصه اصلی بازی‌اش بوده. علی کریمی را به‌عنوان یک بازیکن تکنیکی می‌شناسند. از همان روز اول که او در فوتبال ایران متولد شد، همان بازی فوتسال استقلال- فتح، همه کریمی را شناختند با آن تکنیک مثال زدنی و دریبل‌های چشمنوازش. در تمام این سالها، این 16 سال، کریمی را در زمین به‌عنوان یک جادوگر به نظاره نشستیم تا یک بازیکن جنگنده. او با همین تکنیک، مارادونای فوتبال آسیا لقب گرفت و بدل شد به بازیکن رویایی الاهلی و شیخ‌های عرب. روزگاری در دبی و ورزشگاه اختصاصی الاهلی، شیخ‌های عرب و مالکان این باشگاه متمول، تنها به این دلیل زحمت نشستن روی سکوها را به خود می‌دادند که دریبل‌های خیره‌کننده علی کریمی را تماشا کنند. برای آنها مهم‌تر از نتیجه تیم، نمایش چشمنواز جادوگر بود و جادوهای او در زمین مسابقه.
علی کریمی همیشه در زمین با جسارت خاصی بازی میکند.اما مقابل صبا علی کریمی، جنگنده تر از همیشه بود. گویی خاصیت‌های مهدی کیانی، همان جنگندگی او به علی کریمی منتقل شده بود. مهدی کیانی، آندو و پژمان نوری را چگونه فوتبالیست‌هایی می‌شناسید؟ قطعا نمی‌گویید آنها تکنیکی هستند یا قدرت عبور از مهلکه یک در مقابل یک را دارند. قطعا به این نکته هم اشاره می‌کنید که آنها قدرت آنچنانی در ساختن بازی ندارند، البته اگر پژمان نوری را فاکتور بگیریم. علی کریمی اما مقابل صبا، نقشی به مانند نقش آندو در ترکیب استقلال و تیم ملی به نمایش گذاشت. او تکل زد، جنگید، به بازیکنان حریف تنه زد و هزار و یک کار دیگر که در فوتبال، جنگندگی نام دارند. کریمی بیش از هر زمان دیگری دوید تا نشان دهد در 34 سالگی، می‌توان همچنان به او و بازی‌اش بالید. جدا از این جنگندگی، کریمی از وظایف اصلی خود غافل نماند. اینگونه نبود که او فقط بدود یا تکل بزند و ارسال پاس‌های طلایی را از یاد ببرد.
او یک مرد همه کاره بود برای مجید جلالی در میدان حساس قم. بارها با پاس‌های ارزشمند خود، کریم انصاری فرد و سعید دقیقی را در موقعیت گل قرار داد و البته چندین و چند بار هم زمینه ساز نفوذ به دروازه صبا از کناره‌های زمین شد. کریمی بارها محمد ایران‌پوریان و محسن ربیع خواه را از راست و فرشاد احمدزاده و حبیب گردانی را از چپ راه انداخت تا به عصای دست مجید جلالی در زمین بدل شود.
دکتر دتمار کرامر، همان مدرس مشهور آلمانی در کلاس‌های مربیگری می‌گفت: «در فوتبال مدرن، بازیکنانی که منتظر توپ می‌مانند، بدون توپ نقشی در زمین ندارند و کلا از جریان بازی خارج می‌شوند و بازیکنان سطح بالایی نیستند.» کرامر حتی در محفل‌های خصوصی مثالی هم می‌زد و می‌گفت: «به‌عنوان نمونه خداداد عزیزی. او وقتی توپ ندارد از بازی خارج می‌شود و تیمش را مجبور میکند با ده نفر دنبال توپ بدود، چون که خودش نه می‌دود و نه برای تصاحب توپ می‌جنگد.»
اما این ویژگی در علی کریمی وجود دارد. او می‌دود و در میانه زمین یک هافبک تمام عیار است. هافبکی که هم نبوغ دارد و هم آمادگی بدنی برای شکست تمام هافبک‌هایی که مدعی‌اند و در جنگ‌های تن به تن هرگز شکست نمی‌خورند.
فوتبال، این روزها یک جادوگر متفاوت به خود می‌بیند. علی کریمی در سال منتهی به جام جهانی، همه را مجاب میکند تا انگشت به دهان بگذارند و نمایش فوق‌العاده‌اش را به نظاره بنشینند. فوتبالی که این روزها کریمی در تراکتورسازی به نمایش می‌گذارد ستودنی است. او را می‌ستاییم، به این دلیل که تا سرحد جان برای تیمش مایه می‌گذارد. تکل می‌زند، می‌دود و به جز اینها، پاس گل می‌دهد. برای او چیزی تمام نشده، بلکه فوتبال تازه شروع شده. فوتبالی جدید که کمکش میکند برای حضور در تیم ملی و بازی در جام جهانی. می‌گویند او تمام شده و دیگر قدرت گذشته را ندارد. کافی است این عده، بازی تراکتورسازی- صبا را تماشا کنند، شاید نظرشان نسبت به علی کریمی تغییر کند.
او یک مرد همه کاره بود برای مجید جلالی در میدان حساس قم. بارها با پاس‌های ارزشمند خود، کریم انصاری فرد و سعید دقیقی را در موقعیت گل قرار داد و البته چندین و چند بار هم زمینه ساز نفوذ به دروازه صبا از کناره‌های زمین شد.
ماشاالله علی کریمی
8888888888888888888888888888888888888888888888888888
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: